Spasticiteit

Spasticiteit of encephalopathia infantilis is een hersenbeschadiging die aangeboren is of vlak na de geboorte ontstaat. Deze hersenbeschadiging breidt zich niet uit, maar kan wel tot ontwikkelingsstoornissen leiden.

Bepaalde spieren worden voortdurend geprikkeld en trekken door een geringe extra prikkel buiten de wil om samen. Bij spasticiteit hebben de spieren voldoende kracht, maar door de ongecontroleerde bewegingen die ontstaan, levert gericht handelen problemen op. Spasticiteit gaat meestal samen met spraakproblemen, waardoor de persoon moeilijk te verstaan is. Omdat het denken sneller gaat dan het praten, kan het voorkomen dat de persoon denkt iets gezegd te hebben wat niet gezegd is. Spraakproblemen kunnen het moeilijker maken om sociale contacten te leggen.

Het slikken kan moeilijkheden opleveren, waardoor er kans is op verslikken en op het ruw worden van de kin als gevolg van niet doorgeslikt speeksel. Het gebit vertoont vaak afwijkingen door aanlegstoornissen.

Sommige mensen hebben moeite met het opnemen van meerdere prikkels. Wanneer er veel indrukken zijn, worden slechts de hevigste of de laatste indrukken opgenomen.

De hersenbeschadiging kan in sommige gevallen leiden tot vormen van epilepsie en tot afwijkingen in het denkvermogen. Toch kan het niet genoeg benadrukt worden dat in de meeste gevallen spastische mensen een volkomen normale intelligentie hebben.

Behandeling

Kinderen met deze handicap worden zo vroeg mogelijk in behandeling genomen en krijgen een therapie die gericht is op het bereiken van een zo groot mogelijke mate van onafhankelijkheid.