Fysiotherapeutisch onderzoek

In fysiotherapeutisch onderzoek (of kinesitherapeutisch onderzoek) wordt onderzoek verricht naar klachten van het bewegingsapparaat van een patiënt. Het onderzoek, uitgevoerd door de fysiotherapeut, volgt op het medisch onderzoek uitgevoerd door de dokter.

De kinesiterapeut verzamelt informatie over de patiënt en zijn klachten door middel van vragen, waarnemingen en functietests. Dit onderzoek is noodzakelijk omdat bij patiënten met eenzelfde medische diagnose verschillen in kinesitherapeutische behandelbare grootheden (symptomen en tekens) gevonden kunnen worden. Een standaardbehandeling voor de medische diagnose is dan ook niet aan te geven. Ook het aangrijpingspunt van de therapeutische prikkels is vooraf nauwelijks te bepalen. Zowel de oorsprong als de uitgebreidheid van de problematiek komt immers pas tijdens het onderzoek tot uiting. De onderzoeker dient zich te realiseren dat de gevonden fysieke symptomen (subjectieve bevindingen) en tekens (objectieve bevindingen) onderdeel vormen van de klachten van de patiënt. Het klachtenbeeld wordt immers multifactorieel (= door meer dan 1 factor) bepaald. Pijnbeleving en pijngedrag spelen hierbij een grote rol.

De verschillende stappen vanaf de verwijzing door de arts tot en met de (kinesitherapeutische) eindevaluatie – een overzicht:

1. Verwijzing
2. Basisonderzoek
   1. Anamnese
      1. Algemeen
      2. Specieel
      3. Aanvullend
      4. Hulpvraag
   2. Inspectie
      1. Algemeen
      2. Regionaal
   3. Basis-functie-onderzoek
      1. Actief functie-onderzoek
      2. Passief functie-onderzoek
      3. Weerstandsonderzoek
3. Toegevoegd onderzoek
   1. Functietests
   2. Palpatie
   3. Medische informatie
4. Medische informatie
5. Kinesitherapeutische evaluatie
6. Doelstellingen
7. Behandelplan
8. Behandelingen
9. Evolutie
10. Eindevaluatie

Om het onderzoek te optimaliseren, kunnen een aantal maatregelen genomen worden om het onderzoek voor de proefpersoon of patiënt zo aangenaam mogelijk te maken:

• De patiënt moet informatie krijgen waarom en hoe het onderzoek wordt uitgevoerd, en er moet geluisterd worden naar informatie die de patiënt of proefpersoon geeft: wie de mededelingen van de ander niet serieus neemt kan niet rekenen op het ontwikkelen van een zinvolle relatie.
• De onderzoeksruimte moet een voor de patiënt aangename temperatuur hebben, een duidelijke kleedruimte en een afzonderlijke plaats waar het onderzoek wordt uitgevoerd respecteren zoveel mogelijk het gevoel van privacy van de onderzochte.
• Persoonlijke hygiëne van de onderzoeker is van groot belang, zeker als men de ander tijdens de palpatie wil aanraken.
• Symmetrische verlichting is noodzakelijk, wil men zich bij de inspectie niet door schaduw laten bedriegen. Een witte lichtbron en het ontbreken van sterk gekleurde gordijnen, wanden en vloeren zijn een voorwaarde.
• Dikwijls is het nodig de proefpersoon of patiënt liggend of zittend te onderzoeken. Zonder goede onderzoeksbank of zitgelegenheid is dat niet mogelijk.
• Proefpersonen en patiënten voelen zich vaak bedreigd door de aanwezigheid van allerlei technologische apparatuur. Het verdient dan ook ernstige overweging die apparatuur niet in de onderzoeksruimte te plaatsen.