Weerstandsonderzoek: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
(New page: Bij '''weerstandsonderzoek''', een onderdeel van kinesitherapeutisch onderzoek (onderzoek naar het menselijk bewegingsapparaat), ligt het accent van uitlokking op het [[musculotendinog...) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Bij '''weerstandsonderzoek''', een onderdeel van [[ | Bij '''weerstandsonderzoek''', een onderdeel van [[fysiotherapeutisch onderzoek]] (onderzoek naar het menselijk bewegingsapparaat), ligt het accent van uitlokking op het [[musculotendinogeen|musculotendinogene]] en [[neurogeen|neurogene]] apparaat. Men krijgt hierbij informatie over: | ||
# [[pijn]] | # [[pijn]] | ||
# [[kracht]] | # [[kracht]] | ||
Huidige versie van 5 apr 2007 om 18:18
Bij weerstandsonderzoek, een onderdeel van fysiotherapeutisch onderzoek (onderzoek naar het menselijk bewegingsapparaat), ligt het accent van uitlokking op het musculotendinogene en neurogene apparaat. Men krijgt hierbij informatie over:
Uitvoering
Vanuit de ruststand wordt de test isometrisch uitgevoerd met maximale contractiekracht. De weerstandstests worden isometrisch uitgevoerd om pijn, veroorzaakt door een aandoening van niet-contractiele elementen, uit te sluiten. Steeds wordt één spiergroep getest. De weerstand wordt zes tot acht seconden aangehouden. De test wordt driemaal uitgevoerd. De maximale waarde is de testuitslag.
interpretatie van de weerstandstest:
| kracht | pijn | interpretatie |
| normaal | geen pijn | geen afwijking |
| normaal | pijn | kleine laesie musculotendinogene apparaat |
| geringe | pijn |
|
| geen / gering | geen pijn |
|
| geen / gering | alle weerstandstests pijnlijk |
|
| normaal | pijn bij herhaling |
|